هرکدام از جامها و مدالهایی که دورتادور اتاق هیئت کونگفو استان چیده شدهاست، داستانی افتخارآمیز دارد. جام بزرگی که حاصل تلاش تیم خراسان و اولشدنشان در کشور است، جام بلندی که از مسابقات اوراسیایی ارمنستان به ایران آمده و جامهای دیگری که با تلاش بانوان کونگفوکار و قهرمانیشان در کشور به دست آمده است، همگی کنار هم ردیف چیده شدهاند.
درخشش مدالهایی که هرکدام حاصل تلاش فردی و تیمی بچههای کونگفوکار است، چشمنوازی میکند؛ بهویژه مدال طلاییرنگی که اعظمی سال گذشته در مسابقه پیشکسوتان به دست آورده است.
قربان اعظمی به همراه همسرش، مولود وطنپرست، که سال۹۳ عنوان زوج برتر ورزش استان را از آن خود کردند و از استاندار وقت لوح تقدیر گرفتند، سالهاست سکاندار این رشته در استانمان هستند و بسیاری از این افتخارات را یا خودشان کسب کردهاند یا تیم استان خراسان رضوی با هدایت آنها به دست آورده است.
سال۵۸ در پانزدهسالگی، بهدلیل علاقهای که به رشتههای رزمی داشت، کونگفو را شروع کرد. یک سال بیشتر از ورودش به این رشته نگذشته بود که جنگ شروع شد. با اینکه سنوسالی نداشت، بسیجیها را برای مبارزات تنبهتن به سلاح تکنیک مسلح میکرد و آموزش دفاع شخصی هم در برنامههای روزمرهاش قرار داشت. هجدهساله که شد، خودش هم در سه عملیات در شهرهای سرپلذهاب، سومار و مهران حضور داشت و در جبهه نیز به همرزمانش آنچه را بلد بود، آموزش میداد تا بتوانند از خودشان بهتر دفاع کنند.
این پیشکسوت کونگفو که ساکن محله کوثر است و امروز شصتمین سال تولدش را جشن میگیرد و از سال۹۵ بهعنوان رئیس هیئت کونگفو استان انتخاب شده است، میگوید: کونگفو یک رشته پرهیجان و متنوع است. هم تیمی است و هم انفرادی. هم فرم و خط و تکنیک دارد و هم مبارزه. بههمیندلیل طرفداران بسیاری هم دارد.
یکی از نکاتی که اعظمی با شوق فراوان بیان میکند، رکوردزنی عضویت در رشته کونگفو در سال۱۴۰۲ است. او میگوید: از سال۷۰ که تشکیلات کونگفو استان تشکیل شده، هیچ سالی آمار بیمه ما به اندازه سال۱۴۰۲ نبوده است. ما سال گذشته توانستیم رکوردزنی کنیم؛ یعنی بالغبر ۶هزارو۲۷۸نفر در خراسانرضوی به اسم رشته کونگفو بیمه شدهاند. در حال حاضر بعداز تهران و شیراز سومین استان پرجمعیت کونگفو در ایران هستیم.
وقتی لباسهای مخصوصش را میپوشد تا فرمهای مبارزه را برایمان توضیح دهد، با حوصله درباره خطهایی که روی کمربندش نقش بستهاست، میگوید: کمربند من هشتخط دارد؛ یعنی دان۸. برای بهدستآوردن دان۹ باید هفتادسال را گذرانده باشم. یعنی کونگفو، ورزشی است که علاوهبر آمادگی جسمانی و مهارت فردی، به پختگی و تجربه هم نیاز دارد.
رئیس هیئت کونگفو استان، حضور همسرش در این رشته را بسیار اثرگذار میداند و میگوید: همسرم مسئول کمیته مسابقات فدراسیون کشور و نایبرئیس هیئت کونگ فو بانوان استان است. مدتی هم مربیگری تیم ملی کشورمان را به عهده داشت. دو نفر از بانوان کونگفوکار استان ما بالاترین درجه فنی یعنی دان۷ را دارند که یکی از آنها همسر من است. البته همسرم پس از سالها اصرار من به این ورزش روی آورد.
مولود وطنپرست که در طول صحبت ما درحال مکاتبه برای اعزام تیم بانوان به مسابقات استانی است، به جمع ما میپیوندد و درباره آشناییاش با اعظمی و ورودش به دنیای ورزش میگوید: سال۶۶ در شیروان ازدواج کردیم و یک زندگی معمولی داشتیم. اما عشق همسرم به کونگفو ما را به مشهد کشاند. آن زمان من معلم نهضت بودم. اولش فکر میکردم خسته میشود و برمیگردیم به شهرمان. اما روزبهروز اشتیاق و تعلق خاطرش بیشتر شد تا اندازهای که به من هم اصرار کرد وارد همین ورزش شوم.
وطنپرست اهل ورزش بوده است، اما نه بهصورت حرفهای. سال۸۱ با اصرار همسرش، وقتی سومین فرزندش هم کمی بزرگ شد، به دنیای حرفهای کونگ فو وارد شد. او بهعنوان نایبرئیس هیئت کونگفو استان از همسران ورزشکاران میخواهد درک متقابل داشته باشند و به یکدیگر کمک کنند.
او میگوید: متأسفانه بعضی قهرمانهای خانم ازسوی همسرانشان حمایت نشده و از مسابقات بازماندهاند. من هم با اینکه همیشه برنامهریزی داشتم که زندگیام به خاطر ورزش لطمه نبیند، اگر همسرم حمایتم نمیکرد، نمیتوانستم تمرکزم را روی ورزش بگذارم. همه قهرمانیهایی که با تیم استان کسب کردهایم، با حمایت او صورت گرفته است. حتی دورهای که مربی تیم ملی بودم و روزهای طولانی همراه تیم ملی به اردو میرفتم یا برای مسابقات در کشورهای دیگر بودم، از راه دور حمایت همسرم را داشتم.
خانواده اعظمی سه فرزند دارند که دو پسرشان، آرش و سعید، دان ۵ و ۴ کونگفو را به دست آوردهاند. حتی ارس، نوه پنجسالهشان، در همین رشته ورزشی فعالیت میکند. وطنپرست با خندهای تلخ میگوید: به بچههایم گفتهام ورزش را برای سلامت جسم و روحشان در زندگی روزمره قرار دهند، اما بهعنوان شغل به آن نگاه نکنند؛ زیرا ورزشکاران حمایت مالی نمیشوند.
* این گزارش چهارشنبه ۳۰ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۴ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.